داشت در مورد نظر خودش در مورد وضع فعلی ایران توضیح می‌داد. می‌گفت به نظرش ایران مانند یک خونه کلنگی می‌مونه که هی دارند سعی می‌کنند بازسازیش کنند ولی اینقدر اوضاعش خراب شده که همه این هزینه‌ها به هدر می‌ره و جوابی نمی‌ده. باید کوبید و دوباره ساخت...
همون حین داشتم به این فکر می‌کردم که چقدر نظرم باهاش متفاوته. به نظر من ایران (و هر جامعه دیگه) یک فرق اساسی با یک خونه کلنگی داره و اون زنده بودنشه؛ مثل یک درخت. حتی اگر کسی هم نخواد بهترش کنه، خودش خودشو تصحیح می‌کنه. کوبیدن اون و دوباره ساختنش مثل این می‌مونه که یک درخت چندین ساله رو قطع کنی و به جایش نهالی بکاری که سالها طول می‌کشه تا هم‌قد درخت قبلی بشه.
امیدوارم کار به کوبیدن ایران به امید ساختن دوباره اون نکشه.
Wednesday, November 14, 2007ایران و سایه جنگ
|
||
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 نظر:
ما کلا عادت کردیم که اگر چیزی یه جاش خراب بود از بیخ و بن نابودش کنیم به امید بهبود. اگر یارو موهاش کوتاه کردن لازم داره ترجیح می‌دیم سرش رو قطع کنیم و بعد یه سر جدید به جاش بذاریم. عادت نکردیم که یک گوشه رو بگیریم و کارها رو آروم آروم درست کنیم. خوشحالم که تو هم با ویران کردن ایران موافق نیستی. روزهات شاد دوست من.