ماه رمضان

از دیروز ماه رمضان شروع شده. هیچکسی مجاز به خوردن و آشامیدن در ملا عام نیست. در دید اول این مساله شاید خیلی هم آزار دهنده نباشه (چون بالاخره در یه جامعه اسلامی زندگی می‌کنیم!) ولی وقتی از دید کسی نگاه کنی که روزه نمی‌گیره و مجبوره به خاطر کار کردن صبح تا شب بیرون از خونه باشه این مساله واقعا آزار دهنده‌ است. آخه من نمیدونم واقعا کسانی که روزه می‌گیرن و بقیه را هم مجبور میکنن که جلوی آنها چیزی نخورن تا خدای نکرده هوس خوردن بهشون دست نده، ثواب می‌برن یا نه. میشه گفت این کار یه نوعی سلب کردن حق خوردن و آشامیدن است که جزو حقوق اولیه هرکسیه.

به بهانه 11 سپتامبر ...

دیروز سالروز واقعه ای تلخ بود. واقعه ای که در آن هزاران نفر در اثر حملات تروریستی به برج های مرکز تجارت جهانی در نیویورک کشته شدند. افرادی که این حمله را انجام دادند، افرادی هستند که ادعا دارند که با این کار خود، عده ای از کافران را به سزای اعمال خود رساندند. آیا واقعا قربانیان این حادثه کافر بودند؟ اصلا معنی کلمه کافر چیست؟ چه کسی صلاحیت این را دارد که تشخیص دهد کسی کافر است یا نه؟
یکی از نقاط ضعف هر مذهبی، قائل نبودن احترام به عقاید افرادی است که پیرو آن مذهب نیستند. این نقطه ضعف کم و بیش در اکثر مذاهب دنیا وجود دارد. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که این تمایل در مذاهب زیرمجموعه دین اسلام بسیار پر رنگ‌تر است. تمایلی که به اعتقاد من باعث حادثه پنج سال پیش در آمریکا شد.
حملات 11 سپتامبر 2001 می تواند دلیل دیگری نیز داشته باشد که آن هم روانی بودن افرادی مانند بن‌لادن و دار و دسته‌اش است. اما اتفاقاتی که در عراق و افغانستان هر روز جان ده ها نفر را می‌گیرند چه؟ آیا آنها هم توسط افراد روانی بوجود می‌آیند؟ با اینکه شخصا معتقد هستم که تمام انسان‌ها کم و بیش دارای مشکلات روانی هستند، اما این مشکلات فقط در درصد بسیار کمی از افراد تا حدی قوی هستند که آنها را مجاب به کشتار همنوعان خود کنند. پس تنها عامل برای این اتفاقات می‌تواند مسائل اعتقادی باشد که کسانی را که اعتقادات متفاوتی دارند، گناهکار دانسته و شایسته مرگ.

من هم اومدم!

بعد از مدتها کلنجار رفتن با خودم بالاخره من هم از امروز وبلاگ نویس شدم! امیدوارم که بتونم وبلاگمو زود به زود آپدیت کنم.